Γιατί λέμε «τύπος και υπογραμμός»;

Στα σχολεία της κατώτερης εκπαίδευσης των βυζαντινών χρόνων, ο δάσκαλος που πρωτομάθαινε τους αρχάριους γραφή, έπαιρνε την πλάκα του μαθητή και έγραφε στην αρχή της με όλη του την καλλιγραφική ικανότητα, πρώτα γράμματα και αργότερα λέξεις και φράσεις. Ύστερα τραβούσε μια γραμμή κάτω από αυτό το υπόδειγμα, για να συνεχίσει κατόπιν ο μαθητής. Αυτό ακριβώς το υπόδειγμα λεγόταν τύπος και υπογραμμός – γιατί υπήρχε υπογράμμιση. Επειδή έπρεπε σαν γραμμένο από το δάσκαλο να είναι τέλειο κι έτσι άξιο για να το μιμηθεί ο μαθητής, η φράση «τύπος και υπογραμμός» κατέληξε να δηλώνει πια τον άνθρωπο που χει και φέρεται άψογα.