Η δολοφονία των παιδιών της Νιόβης από τον Veraecht
ΝΙΟΒΗ Κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Ταντάλου (βλέπε άρθρο – “περπατάω και πεινάω”), στεφάνι του Αμφίονα, βασιλιά της Θήβας και μητέρα εξ αυτού δεκατεσσάρων παιδιών (εφτά αγόρια και εφτά κορίτσια). Είχαν και όνομα: Νιοβίδες (Φανταστείτε τι επίδομα πολυτέκνων θα έπαιρνε η κουνέλα). Φαίνεται πως κάποτε η Νιόβη υπερηφανεύθηκε για την ομορφιά των τέκνων της λέγοντας πως «ένα μόνο ζεύγος διδύμων έναντι των τόσων δικών της έχει να επιδείξει η Λητώ, η εκλεκτή του Δία» (εννοώντας την Άρτεμη και τον Απόλλωνα). Με λίγα λόγια, τι να μας πεις κι εσύ Λητώ που έχεις ένα παιδί κι ένα κορίτσι (χωριό φλασμπακ) ενώ εγώ τά’χω 14 ζωή να’χουν. Όταν το έμαθε η Λητώ αγανάκτησε και ζήτησε από τα παιδιά της να τιμωρήσουν την υπερήφανη αυτή θνητή. (Κοινώς: «Τι είπες μωρή;») Έτσι οι δύο θεοί τόξευσαν με τα αλάθητα βέλη τους, η μεν Άρτεμη τις κόρες, ο δε Απόλλων τους γιους (politically correct από τότε). Από τον όλεθρο αυτό σώθηκαν μόνο δύο από τα παιδιά της Αλαζονιόβης. Τα νεκρά σώματα των Νιοβίδων έμειναν επί εννέα ημέρες άταφα, αφού ο Δίας μετέβαλλε σε πέτρα όποιον επιχειρούσε να αποδώσει νεκρικές τιμές σ΄αυτά. Μόνο δε την ένατη μέρα υπέκυψαν οι θεοί, μετά από τις ικεσίες της χαροκαμένης μάνας και τα ενταφίασαν οι ίδιοι σε δύο κοινούς τάφους. Ο Σοφοκλής την παρουσιάζει φυγάδα από τη Βοιωτία να θρηνεί συνέχεια ικετεύοντας τους θεούς να ευσπλαχνισθούν τον πόνο της, μέχρι που ο ψυχοπονιάρης Ζεύς την μεταμορφώνει σε βράχο από τον οποίο μέρα και νύκτα στάλαζαν σταγόνες δακρύων (αυτό τώρα το λες σπλαχνικό; Στην αρχαία μυθολογία, όποτε κάποιος ζητούσε τη βοήθεια των θεών για να γλιτώσει από κάτι, αυτοί τον μεταμόρφωναν σε βράχο, ιτιά ή καρακάξα. Ωραία βοήθεια!)
eternal cycle 
